Babaya Mektup
Yaraları sarmak isterken, içinde yeni yaralar açılmış bir evlat.
Baba figürü özellikle Kafka’da birçok mananın toplamıdır. Baba Tanrı’dır, baba Güç’tür, baba Korkunun Büyüğü’dür. Baba, yaşamı çekilmez kılan ne varsa hepsidir. Babaya Mektup, kendini var ederken yaralar almış, o yaraları sürekli büyütmüş, sonra da o yaraları sarmak isterken içinde yeni yaralar açılmış bir evladın umutsuz çığlığı, yardım dileğidir.